Po co?
Bo lubię chodzić po mieście, tropić ukryte w zakamarkach przejawy kreatywności ludzkiej, ale i głupoty. Bo przestrzeń miejska ewoluuje, fluktuuje i zagina się. Bo ma tysiące kolorów i zapachów, choć dominuje szarość i smród spalenizny i alkoholu.
Cel?
Nie mam go. Chodzę, słucham, piszę, fotografuję. Fascynuje mnie przaśna polska estetyka i kontrastowość.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz